چهارچوب کلّی نقاشی‌هایم از رابطه‌­ا‌‌ی عمیق که به عنوان یک زن و هنرمند با نقش‌هایم دارم مایه می‌گیرد تا در این کسوت به نقش و جایگاه زن در ساختارهای فرهنگی و اجتماعی بپردازم و موقعیت‌های تثبیت‌شده را به چالش بکشم. در همانجا که هنر و نقاشی‌ام از ابژه‌ی صرفاً زیبایی‌شناختی می‌گریزد، به من این اجازه را می‌دهد تا زمینه‌ای را برای انتقال ادراک و معنا برای بیننده ایجاد کنم.

این پروژه در راستای پروژه‌ی قبلی‌ام که پیکرهای زن را درفضایی تهی به تصویر می‌کشید، قرار دارد. امّا در این مجموعه با عنوان «بی من» لباس‌هایی خالی از بدن در ژست‌هایی در حالت‌های مختلف، گاه ساده و گاه در رابطه‌ای با حیوان، بخشی از هویت و تجربه زیست روزمره‌ام را بازنمایی می‌کنند آن­گونه که خود را از قالب و فرم تعریف شده خارج کرده و به بازتعریف خود می­پردازد. لباس ها نیز کم­ کم با رها کردن قالب­ های پیشین فرم­هایی مدام در حال تغییر و پویا را شکل می­دهند و میدانی گسترده ­تر در تعریف خود ایجاد می­کنند که اجازه میدهد ارتباطات جدیدی بین چیزهایی برقرار شود که پیش­تر در روابط دودویی و از قبل تعیین­ شده قرار می­‌گرفتند.