تاریخ بازیابی حافظه جمعی از دریچه تجربه‌­های تکرار شونده است. گاهی ما خود جزئی از آن خاطره خواهیم شد و گاهی مانند رهگذری به تماشایش خواهیم نشست.

پرستوطاهری

نقاشی­‌های پرستو ادای دین به تاریخ و فرهنگی هستند که در آن زیسته است، او با خلق فضایی سورئال، به فراخوانیِ حافظه‌­ی جمعی مخاطبانش می‌­پردازد؛ حافظه‌­هایی که به نظر میرسد زیرِ ساختارهای مدرن دنیای امروز در حال دفن شدن هستند. او با استفاده از عکس­‌های گذشتگان نقاشی‌­هایش را به «مکان‌­های حافظه» تبدیل می­‌کند، جایی که بیننده میتواند خود را در آن احساس کند و حال خود را به گذشته‌­ای نه چندان دور پیوند بزند. چنانچه یکی از شیرینی­‌های خاطره را فرار از اضطراب زیستن بدانیم، نقاشی‌­های پرستو نقطه اتکاهایی برای رهایی هستند.

محمد معین الدینی