مهدی تائب | گالری ویستا + | جمعه ۱۸ آبان ماه

مهدی تائب نقاش پیرو مکتب کمال‌الملک و از شاگردان برجسته مدرسه صنایع مستظرفه بود. او بر خلاف نقاشان نسل پیشین، خود را درگیر سوژه‌های تزئینی و درباری نکرد و در نقاشی‌های فیگوراتیو به سبک رئالیستی و ناتورالیستی گرایش پیدا کرد؛ تائب در طول چند دهه فعالیت حرفه‌ای، ساختار و نوع بیان خود را از سبک پرداز و نقاشی ایرانی به سبکی واقع‌گرایانه با ماده رنگ‌و روغن تکامل بخشید و به‌خصوص سوژه‌های خود را از میان مردم، محیط اجتماعی و زندگی پیرامونش انتخاب می‌کرد.

نقاشی حاضر تصویری از چهره زن جوانی است که پیشتر توسط استاد کمال‌الملک کشیده شده و تائب این اثر را بازآفرینی کرده است. حجم لکه‌های رنگ، گویای هشیاری نقاش در ترکیب‌بندی است،هرچند تقسیم بندی کلی تصویر نیز با حالتی مرکزگرا، به شکلی هنرمندانه‌ در پی ایجاد حس انتقال تقارن‌های موجود در فیگور از نقطه‌ای به نقطه دیگر است، تا درنهایت چشم بیننده را به حرکتی مدام در سطح کلی بوم وا ‌دارد.

ویژگی سبکی این تابلو گرایش آشکار هنرمند به بازنمایی و استفاده از شیوه رئالیستی در فرم هنری و نمایش مهارت‌های تکنیکی دارد که برای نمایش ارزش‌های زیباشناختی موجود در چهره زن جوان، اثری ماندگار را در ستایش «عشق» به تصویر کشیده. در این اثر او با ضربه‌های صریح، روان و پوشاننده قلم، از ماده رنگ‌روغن به مثابه آبرنگ بهره برده، آن‌چنان که با نوعی رهایی در پهنه بوم جلوه‌گر می‌شود. اما آنچه اثر حاضر را از نقاشی‌های رئالیستی عامه‌پسند متفاوت می‌سازد، توجه نقاش به جنبه‌های روان‌شناختی و شخصیت‌پردازی سوژه از طریق توجه به نورپردازی و ایجاد سایه‌روشن‌ها است. رویکردی که از یک‌سو بی‌تأثیر از گرایش‌ دانش‌اموختگان مدرسه صنایع مستظرفه به نقاشی‌های ناتورالیستی کمال الملکی نبوده ولی از سوی دیگر در ادامه شیوه‌ای تکامل‌یافته و آشنای نقاش، در پرتره‌نگاری مبتنی بر زیبایی‌شناسی شخصی به سامان رسیده است.

نقاشی «عشق» اثری است ساده، آشنا، قابل فهم و موثر که در عین حال می‌تواند آمیزه‌ای باشد از بازنمایی محتوایی نوستالژیک، که از منشور زیبایی‌شناسی ایرانی قابل درک است.

کیانوش معتقدی

پژوهشگر، نویسنده و مترجم